Wat is jouw favoriete distilleerderij ?

[JvR]

----En waarom?

Ik kwam hier op door een quote (en de posts) van Mermur die toch wel een duidelijke voorkeur heeft.

Dus: Heb je een voorkeur, en waar zit het 'm dan in?

Ik heb zelf nog niet genoeg van een distilleerderij op om echt te kunnen zeggen dat het een favoriet is. Daarom ben ik erg benieuwd naar anderen.

Shoot!

[dcw]

Op dit moment is het voor mij Laphroiag.

Ik ben zelf nog niet zo lang met whisky bezig en doe m'n best om bij elke set samples die ik bij iemand op het forum bestel een aantal stokerijen die ik nog niet geproefd heb te nemen.

Toen ik nog niet met whisky bezig was was de Laphroaig 10 hands down een favoriet. Via google op IWSC en daaruit volgend bij de Laphroaig Lore uitgekomen en die beviel me ook enorm. Die is voor mij de perfecte combinatie van de goeie neus van de Quarter Cask en typische zachte Laphroaig complexiteit die je ook in de Triple Wood terug kan vinden.
Op het Infinity of Spirits festival dit jaar dan ook bij toeval op een 16jarige Old Particular IB Laphroaig uitgekomen waarvan ik simpelweg omver viel. Die fles staat trouwens nog steeds op mijn verlanglijstje, omdat ik de ruimte in mijn budget op dit moment nog niet gevonden heb...

[Big6230]

Ook voor mij op dit moment Laphroaig:

Ben sowieso al Islay liefhebber, en de Laphroaig schiet er bij mij momenteel bovenuit.
Het rokerige, het medicinale, ..... (de lap grond die je krijgt als friend )

Lagavulin leunt dicht tegen de 1e plaats aan.

Maar ben nog volop aan het ontdekken, dus wie weet is dit binnen een jaar weer heel anders.

[Whisky.jos]

Met stip op 1: Springbank

[caskstrength]

Glen Garioch.

Say what? Yep, Glen Garioch. Het zit met name in de oudere flessen (distillatiedatum t/m 1995, liefst voor 1994, muv van sommige jaren '80-flessen). Ik noem deze flessen "whisky drinkers' whisky", ofwel: iets voor de liefhebbers. Het is een bepaalde smaak die je proeft, die wellicht bij Springbank, Longrow, of sommige Bowmores tegenkomt. Het is aardse, soms ook wat mossige, licht vuige, licht ziltige, dropachtige turfsmaak. Vaak gaat dat gecombineerd met een mooie fruitigheid.

De oorzaak dat sommige whiskies beter smaken dan anderen is dat de distilleerderij in de afgelopen decennia nogal wat veranderingen ondergaan heeft. Dat maakt het zoeken naar deze ontwikkelingen (in boeken) en het ontdekken in de smaak van de whiskies extra leuk en spannend.

De beleving vind ik dus erg belangrijk, en wellicht belangrijker dan een gemiddelde score van al de varianten die ik heb geproefd.

[Kikkerneve]

Vanwege wereldreis met bezoek aan dit prachtige land: Yamazaki. Het is dat het nu zo ketterduur geworden is, maar wat een mooi spul toen ik hiermee kennis maakte. In een whisky jazz barretje in Kyoto, grote ijsbal door onze Japanse barman gebikt en een glas Yama 12, 18 en bourbon barrel 2013 gedronken. Prachtige avond, en als ik een Yama tegen acceptabele prijs op de kop kan tikken zak ik het nog steeds niet laten.

[defeatless]

Eigenlijk zijn dat er meerdere, hangt van de stemming af.

Maar als ik moet kiezen, dan Bunna op 1
Kort daarop gevolgd door: Glenfarclas, Springbank, Old Pulteney en Midleton.

[gerritbakker57]

leuk topic! Voor mij zijn dat er toch wel enkele.

Caol Ila, eigenlijk inmiddels echt een industriële producent op een geweldige locatie. Ik ben een grote fan van hun IB whisky´s of van de G&M bottelings.
Glen Scotia, uit de dood herrezen. Ik ben zeer onder de indruk van hun aanpak en cask gebruik.
Glenrothes, onder invloed van Berryr&Broths. Niet alleen hun standaard bottelings maar met name de cask strenghts, wat een feestjes.
En uiteraard Aberlour, maar dan eigenlijk alleen de A'bunadh serie, gemiddeld rond 60% cask styrength en wat een sherry invloed.

Oh ja, ik heb er nog wel een paar

[Tom2]

Om 1 distillerie te noemen is moeilijk.
(Om het nog moeilijker te maken...
Bowmore jaren 60 (fruitig gemengd met kattenpis) is heel anders dan bowmore jaren 80 (fwp). Het distillerie profiel is dus behoorlijk veranderd over de jaren heen.
Ledaig begin jaren 90 moet je maar eens vergelijken met ledaig eind jaren 00, drinken we wel whisky van dezelfde distillerie ?)

Favorieten:
- Strathisla
- Bowmore
- Cooley
- Ledaig (Tobermory)
- Brora

[Nickolaas]

Op dit moment toch wel Bowmore. Ik vind dat fruitige met wat mildere peat toch wel echt fijn. Runners up zijn Glendronach (zeker wanneer ze niet op de heel erg zware sherry zijn en nog wat lichtere fruitigheid hebben), Springbank (dikke stijger in mijn favolijst) en Ledaig.

[Wouter1981]

Waar ik in de liefde natuurlijk maar één favoriet heb en het daar trouw bij hou, is dat met whisky een heel ander verhaal. Ik kan dus niet 1 distillery noemen.

Mijn favorieten en bijbehorende redenen:

Clynelish op ex-bourbon. Vooral het waxy in de neus en smaak vind ik echt heerlijk. Absolute favoriet nummer 1.

Arran op ex-sherry. Fruitig en licht kruidig. Zoet en malty. Wat chocolade, misschien wat tabak. Absolute favoriet nummer 2.

En verder nog:

Glenrothes. Ok, ik had echt een ontzettende hekel aan de standaard OB's. Te zoet en overdadig veel vanille. Maar een aantal recente sherrybommen (1997 en dan vooral die van Cadenhead) waren echt geweldig.

Imperial. Heeft wat raakvlakken met Clynelish qua fruit, maar een stuk minder waxy.

Bladnoch. Begin ik nu wat te ontdekken, maar het is lastig om aan goede flessen te komen voor een nette prijs. Wat ik geproefd heb smaakt absoluut naar meer.

Longmorn. Ik ben nog steeds ondersteboven van de van Wees 1996 flessen, maar heb ook een mooie bourbon versie staan.

En last but not least. Springbank, maar dan bedoel ik het hele spectrum. Springbank, Hazelburn, Longrow en eigenlijk ook Kilkerran. Heerlijk wat die organisatie produceert.

[Oddevold]

Favoriete distilleerderij, moeilijke keuze, maar hier komen er enkele die me bevallen:

Laphroaig: Nostalgie, toen de original cask strenght red stripe nog voor 45€ te kopen viel...
Port Charlotte: stevige turfrook met wat zoet erbij! Mooie toekomst gaan we tegemoet!
Talisker: Waarom? De typische zilte smaak, fijne rokigheid, en toch wat pittigheid.
Littlemill: Één van de redenen waarom ik hier verzeild ben. Helemaal "off the radar" in Zweden.
Op plaats 5 mogen Dufftown, Inchgower en BenRiach de plaats delen. Hetgene ik hiervan gedronken heb, bevalt me wel. Deze distilleries zullen het komende jaar wat extra aandacht krijgen.

[nigel_tufnel]

Op de gedeelde 1ste plaats: Springbank & Bowmore.

Het zijn er ooit andere geweest maar als de prijzen te absurd zijn en je het amper nog kan proeven vallen ze voor mij helaas af...

[JvR]

Ik durf nog steeds niet te zeggen dat echt een profiel van een distilleerderij mijn favoriet is, hiervoor heb ik te weinig expressies van dezelfde geproefd. Toch zijn een er aantal profielen die me toch steeds aanspreken, maar ook distilleerderijen die me gewoon erg aanspreken:

- Springbank
- Bunnahabhain
- Glenfarclas: Behalve dat het lekker spul is vind ik het ook tof dat het relatief betaalbaar is allemaal.
-Old Pulteny (eerlijk gezegd alleen de 12 en 17 van geproefd, maar de 17 is wel echt in mijn straatje)

Mortlach en Ben Nevis spreken me ergens ook erg aan, daarvan ben ik toch wel van plan nog eens meer van te proeven.

[JvR]

Waar ik in de liefde natuurlijk maar één favoriet heb en het daar trouw bij hou, is dat met whisky een heel ander verhaal. Ik kan dus niet 1 distillery noemen.

Mijn favorieten en bijbehorende redenen:

Clynelish op ex-bourbon. Vooral het waxy in de neus en smaak vind ik echt heerlijk. Absolute favoriet nummer 1.

Arran op ex-sherry. Fruitig en licht kruidig. Zoet en malty. Wat chocolade, misschien wat tabak. Absolute favoriet nummer 2.

En verder nog:

Glenrothes. Ok, ik had echt een ontzettende hekel aan de standaard OB's. Te zoet en overdadig veel vanille. Maar een aantal recente sherrybommen (1997 en dan vooral die van Cadenhead) waren echt geweldig.

Imperial. Heeft wat raakvlakken met Clynelish qua fruit, maar een stuk minder waxy.

Bladnoch. Begin ik nu wat te ontdekken, maar het is lastig om aan goede flessen te komen voor een nette prijs. Wat ik geproefd heb smaakt absoluut naar meer.

Longmorn. Ik ben nog steeds ondersteboven van de van Wees 1996 flessen, maar heb ook een mooie bourbon versie staan.

En last but not least. Springbank, maar dan bedoel ik het hele spectrum. Springbank, Hazelburn, Longrow en eigenlijk ook Kilkerran. Heerlijk wat die organisatie produceert.

Ik ben het helemaal met je eens wat betreft de Clynelish: Toch wel een aantal verschillende van geproefd. Clynelish op ex bourbon past perfect bij elkaar. Op ex-sherry vind ik het een stuk minder speciaal. Wel lekker, maar niets speciaals. De fruitigheid van Imperial spreekt me ook erg aan, maar die zijn helaas weinig beschikbaar en erg duur voor mijn doen.