George T. Stagg 1993/2011 Barrel Proof 71.3 % Vol

[Piet]

Met dank aan Pieter, Sample George T. Stagg 18yo,Barrel Proof Limited Edition 142.6 Proof, 1993/2011, Cask type New-Charred American White Oak Barrels, number of bottles 4134, 71.3 % Vol.

Uiterlijk: Amber/koper (oranje gloed).
Geur: Zeer aangename rijp-fruit (banaan), met rood fruit, neus met fijne vanille/hout tonen. Gedroogde abrikoos, ook esters en een vleug houtskool rokerigheid en kaneel.
Smaak/afdronk: Behoorlijk warm-pittig, héél pittig maar niet zo zeer in de zin van scherp. Iets zoetig met wat Kirsch, vrij veel hout/vanille, graan en mint met een duidelijk bittertje en heel opwekkend. Gemiddeld lange wat drogende afdronk.
Hier mag behoorlijk wat water bij.

In elk geval de beste Bourbon die ik tot op heden op heb. Score 89. Gezien de prijs mooi dat ik hem heb kunnen proeven want een hele fles zou um niet worden.

[Soundwave]

Leuk Piet! Ik heb nog even mijn vage notities opgezocht die ik destijds had neergetikt. Waren zo'n beetje mijn eerste notities op het forum, dus nog wat meer in beginnersstijl dan ik nu zou doen, maar toch leuk om voor de volledigheid hier nog even te plaatsen. Overigens is die extreem heftige alcoholprikkel nu wel iets minder geworden na zo'n lange tijd, maar naar mijn idee is dat niet perse negatief in dit geval.

Net een eerste voorzichtig laagje uitgeschonken en WOW en ik ben helemaal verkocht! Mijn ervaring met amerikaanse whiskeys/bourbons was tot vandaag niet zo best omdat ik met name goedkope meuk heb gehad. Bourbon deed mij veel te vaak op een negatieve manier aan verbrand rubber, benzine of lijm denken. Omdat ik toch vaak zulke positieve dingen hoorde dacht ik, dan maar een keer groots uitpakken en meteen voor het topsegment gaan om te kijken hoe die bevalt.

Dit is er wel serieus eentje waarbij je bijna meteen je neushaar verbrandt, maar daar doorheen rook ik meteen de vanille en kokos. De typische bourbon neus is ook nog te herkennen maar om e.o.a. reden klopt het nu wel gewoon. Eerder verbrande suiker dan benzine en in de verte kaneel. Doet me denken aan Langetjes (moest even googlen hoe die koekjes die mijn oma altijd had ook alweer heette). Die laatste geur blijft na een paar druppels water ook meer hangen dan de eerder genoemde. In de smaak appeltaart (weer zoete kaneel dus) en koffie.
Verder had ik een beetje hetzelfde effect als dat ik tijdens een workshop van Highland Park had. Eerst even droog en daarna maken je klieren van de schrik weer enorm veel speeksel aan (sorry als het een wat onsmakelijke beschrijving is). Effect van de alcohol misschien? Ook puur geproefd maar dat was meer voor de fun, deze ga ik koesteren!