#9 Caledonian 1965 HH

[Bram84]

image.jpg (4.84 KiB) 2333 keer bekeken

Aangekomen in de jaren 60. Prijzen van deze jaartallen swingen spijtig genoeg nu ook bij grains de pan uit...
Geef deze oude dame wat tijd om op adem te komen...
11 Maart wordt dit topic actief.

[MisterMonkeyDonkey]

Neus: Verf, lijm. Het is duidelijk nog te vroeg, halfuurtje langer wachten. Na een uurtje nog altijd een beetje verf, verbrande creme brullee. Na 1.5uur wat parfum.

Smaak: “Typische oude grain smaak”, kauwgomballen, banaan, munt en cappuccino. Mondgevoel mocht wat romiger zijn voor mij.

Finish: Beetje peperig en toch verfrissend, muntachtig. Cappucino ook na een tijdje, best een redelijke finish.

Commentaar: Ik vind em een beetje te flets. K vermoed dat ie te laat gebotteld is, wat meer alcohol zou m goed gedaan hebben. 85 punten.

[MacErik]

Verwachtingen zijn hoog gespannen. Zo'n oude dame.......

Na 3 kwartier:

Nose:behalve lijm(!) zoete tonen: vanille, honing

Taste: cappacino en toffee...dan over in iets bitters.....(sterk en niet fijn)

Conclusie: Hoewe; volle romige smaak, valt deze toch tegen. Met name de finish vind ik bitter op een nit plesante manier
Goed maar niet bijzinder! Ik hou het op 84/85 puntjes.

Op naar de laatste

[defeatless]

Neus:
Heeft zeker 45 min - 60 min nodig. Super kruidig voor een grain. Weer een zoetje zoals in alle andere grains, karamel en toffee en een licht fruitje/citrus, wat op zich wel gek is gezien de leeftijd

Smaak:
Beetje Glenlivet '97 vW/SV qua kruidigheid. Goed veel hout, vanille en spekjes (de snoep variant niet de vlees variant dan).

Body:
Vol genoeg!

Finish:
Aaaaha, hier komt de grain naar boven. Klassiek grain met brood hout, vanille, toffee en kauwgomballen. Later een wat minder plezierig bittertje

Comments:
Het bittertje in de finish maakt het 89 punten anders zeker 90. Overigens doet deze niet onder voor een single malt!

[turfsmurf]

Ik heb deze head-to-head geproefd met de Invergordon 1964.

Het begint met een elegante geur, gelakt hout, gedroogde citrusschillen en leren tas. Later tonen van gebrande suiker erbij.
De geur is behoorlijk intens, wellicht de meest intense van deze grainproeverij.
Deze geur is net zo antiek als de Invergordon, maar ik vind deze net wat meer licht geparfumeerde tonen hebben (gedroogde lavendel en rozenblaadjes).

De smaak is licht metalig en een beetje kartonnig, ofwel typisch grain. Ricola hoestbonbons. Ondanks de 40+ jaar vind ik hem niet te droog.
Ik heb wel eens malts van in de 20 jaar gehad die mijn tong tot een schurend lapje zeem reduceerden.

Finish: licht kruidig, pepernoten.

Oordeel: 90 pt, voornamelijk vanwege de geur. Dit is een whisky om lekker vaak en lang te nosen.

[Kay]

Om welk vatnummer gaat het?

[hoogheid2015]

HH 6294

https://www.whiskybase.com/whisky/18983/caledonian-1965-hh

[sch@ker]

De voorlaatste grain en wat voor een!
Wat mij opvalt: ik ruik geen zwavel, wel vanille, banaan en hoe kan dat nu, stro o.i.d.(of ik in een graanschuur sta)?
Ik proef behalve de vanille en banaan ook sinaasappel (mandarijn?) en dadels.
Evenwichtig, misschien iets te vlak te weinig uitgesproken (voor mij). Daarom 88/100!
Maar een heerlijke dram, dat zeker. Op naar de laatste.

[Toontje]

Druk geweest, dus geen uitgebreide proefnotities gemaakt. Wel even ongestoord genoten. Wat een heerlijke grain is dit! Beste tot nu toe; 91/100!
Heeft iemand er nog samples van?

[Zjoske]

Hmmm, ik weet toch vrij zeker dat ik hier zondagochtend een heel verhaal had gezet over deze mooie grain. Waar is dat naartoe? Raar

Deze beviel mij in ieder geval uitstekend! Ik miste (als kiespijn) in de neus de stevige lijmgeur en weïg zoete tropische vruchten. Ze waren er wel, maar een stuk minder uitgesproken dan bij sommige andere uit deze tasting. Daardoor kwam de 'antiekwinkel' geur van hout en leer beter naar voren. Heerlijk.

In de smaak ook stukken minder vanille en banaan, wat vervangen werd door iets kruidigs en koffie. Lekker vol, romig mondgevoel. Deze heb ik lekker lang om mijn tong laten zwemmen.

In de finish trok het zoete eerder weg dan de koffie, waardoor die wat meer bittere smaak de voorhand kreeg. Wat mij betreft niet verkeerd, maar helaas was ook die smaak snel verdwenen. Dat is dan ook meteen mijn enige minpunt: de finish is te kort waardoor ik te snel weer een slokje moest nemen en ik opeens te maken kreeg met een leeg glas

Wat mij betreft één van de betere, zo niet de beste, van de groep.

[Dre]

Beetje aan de late kant, maar bij deze:

Geur: Aanvankelijk heel veel lijm, velpon. Later: Zoet, snoep/kauwgom, citrus, vanille, honing.

Smaak: Vol, romig. Zoet, vanille, snoep. Maar ook een ietwat zurige ondertoon, die ik niet helemaal vind rijmen. Ook komt af en toe een lijmsmaakje langs.

Finish: Vrij lang, zoet met weer dat zurige ondertoontje. Lijm, op het eind neigend naar wat bitter. Wel erg verwarmend.

Conclusie: Vanwege zijn hoge leeftijd had ik ook wel (misschien té) hoge verwachtingen van deze whisky. Hij was zonder meer lekker, maar toch kreeg ik niet het echte 'wauw' gevoel. De zoetheid in de geur en smaak was heerlijk, maar dat zuurtje dat ik er in de smaak uithaalde verstoorde de balans een beetje. Al met al kom ik op zo'n 85-86 punten uit.

[FGG]

Wederom door de morfine geveld. Althans wat betreft het whisky drinken. Maar het gaat weer en ik heb deze week al weer wat pareltjes kunnen proeven. Maar voor de voorlaatste grain van deze tasting:

Direct na inschenken:
Neus: Wauw! Erg aromatisch, zoet, en lijm.
Smaak: Zoet. Wollig. Beetje vlak nog. En op 't moment dat je denkt dat ie scherp wordt vlakt 't af.
Body: Vol en romig.
Finish: Medium.

Na een uur:
Neus: Blijft erg zoet, iets minder aromatisch. De lijm verdwijnt langzaam. Er zit en houten bittertje onder.
Smaak: Zoet en bitter. Iets complexer nu.
Body: Vol, romig. Lekker.
Finish: Medium.

Zeer aromatische dram. Erg zoet. Wel een typische grain.

Score : 84-89