Voor 2020 hadden we een mooi progamma voor elkaar gebokst en eigenlijk alles al geregeld. Vakantiehuis in Dornoch hebben we twee keer omgeboekt, vluchten op Aberdeen en huurauto opnieuw geregeld.
Vervelender was dat het voor dit jaar extreem moeilijk was om dezelfde afspraken te boeken als in 2020. Veel distillery's zijn nog terughoudend met uitgebreide tours&tastings en sommige zijn i.v.m. werkzaamheden (gedeeltelijk) dicht.
Gelukkig hebben we nu ook wel weer andere leuke afspraken kunnen maken die twee jaar geleden niet mogelijk waren.
Op donderdag zouden we iemand ontmoeten die verantwoordelijk is voor controle van de water voorzieningen van verschillende distilleerderijen in de Speyside. We keken erg uit naar zijn verhalen over zijn werk, een invalshoek waar je normaliter niet aan denkt en niks over hoort of leest. Helaas kon hij achteraf zelf niet in verband met verhuizing en verkoop van zijn huis. Gelukkig heeft hij op het allerlaatste moment (de ochtend dat we landden) toch twee bezoeken voor ons geregeld!
GlenAllachie
Bij GA werden we verwacht door Richard Beattie (operations director van de distillery) en na ontvangst nam hij ons even mee naar de sample kamer van Billy en Juliet waar we met hen en Lindsay hebben staan kletsen en samplen! Tijdens ons vorige bezoek aan GA in mei 2018 werd er op dat moment voor het eerst een peated batch gedestilleerd en we kregen deze toen ook te proeven. Nu, 4 jaar later kregen we deze opnieuw te proeven. De spirit is vorig jaar gererackt omdat de interactie met de originele vaten te extreem was. ze verwachten dat de whisky dit jaar of misschien begin volgend jaar gebotteld kan gaan worden, dit wordt dan de eerste botteling van GlenAllachie gedestilleerd onder het nieuwe bewind.
Richard nam ons vervolgens mee naar de twee bronnen waar de distillery z'n water vandaan heeft. Mooi om te zien en te horen welke uitdagingen ze hier hadden om de voorzieningen van de twee bronnen aan te leggen en onderhouden.
Bij terugkeer in de distillery shop kregen we nog twee shop exclusives en de festivalbotteling voor Spirit of Speyside te proeven. De laatste was zeker het lekkerst maar we hebben alle vier een fles gekocht van de peated distillery exclusive GlenAllachie 2006 Deze whisky heeft een finish gekregen in de bourbon vaten waar het peated destillaat uit 2018 in had gerijpt.
Ballindalloch
Het tweede bezoek wat mijn Schotse vriend voor ons geregeld had was bij distillery manager Colin Poppy. We werden door hem op zijn vrije zaterdagmiddag ontvangen om een praatje te maken over hun plannen en we kregen twee cask samples te proeven. Het eerste sample (vatnummer 5) was 7yo uit een bourbon cask. Mooi complex en fruitig. Wat ons betrof al zeker geschikt om te bottelen. Het tweede sample (vatnummer 130) was een sherry cask, tevens 7yo. Deze whisky was nog wat onrustig, niet in balans en heeft duidelijk nog wat meer tijd nodig. De eigenaren van de distillery (en estate) hebben absoluut geen haast, ze streven absoluut kwaliteit na en kunnen zich gelukkig ook veroorloven. Mr. Poppy hoopt echter volgend jaar, waarschijnlijk tijdens het Speyside Festival, de eerste officiële botteling uit te kunnen brengen. Absoluut één om in de gaten te gaan houden wat ons betreft.
Op vrijdag stonden drie distillery's richting het noorden op het programma:
Old Pulteney
In het ietwat troosteloze Wick bevindt zich dit lichtpuntje. We hadden hier een tour en tasting geboekt en wat een gaaf bezoek was dit.
Onze gids Ricky leidde ons met heel veel kennis en humor rond. Overal mochten we bij en in, overal mag je foto's maken en onderweg kregen we ook nog new make spirit te proeven. Indrukwekkend om te zien hoe ze op een kleine footprint alle ruimte maximaal benut hebben. Er staat zelfs een washback in het still house wat qua temperatuur niet echt ideaal is. Na het bezichtigen van de warehouses stonden er in een proeflokaal een aantal samples van de core range en twee exclusives voor ons klaar, we konden hier op ons gemak van genieten ware het niet dat we nog door moesten naar de volgende afspraak. Voor vertrek heb ik in de shop nog een hand filled gescoord.
Wolfburn
Bij Wolfburn stond de standaard tour op het programma, helaas was onze host een weinig inspirerend persoon. Kennis was hem niet te ontzeggen maar het tempo waarop hij sprak zou je zelfs na het snuiven van een half ons cocaine nog in slaap doen dommelen. Gelukkig mag ook bij Wolfburn overal gefotografeerd worden en de distillery is zo klein en compact dat je alles goed kan overzien. Bij bezoek aan het warehouse werden net een paar vaten gevuld met spirit en toen onze gids met de rest van groep verder naar achter liep grepen wij onze kans schoon om even een taste van de spirit tot ons te nemen door een vinger zo ver mogelijk in een gevuld vat te dompelen voordat de bung er ingeslagen werd. Tof!
Aan het eind van de tour kregen we vier samples van de core range te proeven en heb ik hier ook nog maar een flesje van de handfilled Wolfburn 2016 gescoord.
Het vullen en labellen was leuk maar ging zo traag dat het laatste bezoek van de dag in gevaar kwam.
8 Doors
Als lid van de 874 club was het geen probleem om de distilleerderij te bezoeken en eigenaren Kerry en Derek stonden ons hartelijk op te wachten (ondanks dat we een half uur later aan kwamen). Omdat er in alle ruimtes nog gewerkt wordt om alles gereed te maken voor in gebruik name (planning is medio juli te gaan stoken) wilden ze liever niet dat we binnen foto's maakten omdat het overal rommelig was. Geen probleem natuurlijk, maar verder mochten we alles zien en werden hun ideeën en plannen open en eerlijk aan ons ontvouwd. Verder waren ze erg geïnteresseerd in onze meningen en suggesties. We waren pas de tweede groep bezoekers die ze verwelkomden, de eerste bezoeker was een slijter uit Nederland, waar wij mee bevriend zijn. Hij was een paar dagen voor ons daar en we hebben natuurlijk een goed woordje voor hem gedaan. Mogelijk gaat hij in de toekomst bottelingen importeren naar NL. Het is een kleine craft distillery waar de productie één vat per dag zal zijn. De distillery is op het noordelijkste puntje van het vaste land gevestigd in John 'O Groats. Vanuit de bezoekersruimte waar een bar en zitjes rond een open haard komen heb je prachtig uitzicht richting de Orkney eilanden en zeker vanuit de tasting ruimte die hoger gelegen is heb je een spectaculair uitzicht door het panorama raam.
Het enthousiasme van het stel, hun plannen met de distilleerderij en hun beweegredenen om met alleen maar locale mensen te werken voor ontwerp, bouw en productie bevestigden voor ons dat we terecht lid zijn geworden van hun 'founders club'.
Zaterdag hadden we een hoogtepunt en dieptepunt, helaas in de verkeerde volgorde.
Brora
Voor de Brora Awakened tour begaven we ons half in de ochtend naar deze iconische distilleerderij.
We werden met alle egards ontvangen door host Andy (Andrew Flatt) en na ontvangst in een mooie ruimte waar we een stukje geschiedenis te horen kregen en rond konden snuffelen in originele archiefstukken, registers en bouwtekeningen kregen we twee new make spirits te proeven en een derde te ruiken. Geur en smaak van de new make van Clynelish en Lagavulin en de geur van de mock-up moesten een idee geven van het profiel wat men probeert te benaderen van de productie uit de laatste jaren voor sluiting. Om dit te achterhalen is er niet alleen gekeken naar de installaties en ingrediënten maar men heeft tevens zoveel mogelijk personeel uit die vorige periode gevraagd om te helpen door hun ervaringen te delen.
Vervolgens werden we buiten en binnen rondgeleid met alle uitleg over de uitdagingen waar men tijdens de intensieve renovatie tegenaan liep. We mochten overal bij en in (behalve het warehouse) en ook mag overal gefotografeerd worden.
Tot slot stond in een ander gebouw een distillery exclusive voor ons klaar om te proeven, een Brora 1982, 39yo. De hele beleving en setting droegen er natuurlijk aan bij dat we uitgebreid van deze geweldige whisky hebben zitten genieten. Te koop voor £8.500, maar na enige twijfel deze toch niet gekocht
Ons bezoek werd afgesloten met een lunch bereid door de chef van een nabijgelegen restaurant wat een traktatie op zich was.
£300 voor deze experience (tour mag je het niet noemen wat mij betreft) is natuurlijk niet mals maar we hadden geen van allen spijt dat we deze afspraak gemaakt hadden. Overigens wordt deze tour normaal gesproken doordeweeks gehouden, dan is de distilleerderij in productie en mag je ook bij de werkzaamheden helpen. Aangezien wij alleen op zaterdag konden kregen we een privé tour door Andy.
We mochten overigens ook de Triptych collectie proeven, hier moest dan wel £300 per persoon extra voor betaald worden......
Glenmorangie
Wat en deceptie, zeker na Brora, maar ook zonder dat oneerlijke vergelijk zou ik iedereen adviseren om deze over te slaan.
Direct het broodje aap verhaal over explosie gevaar, nergens mag je binnen foto's maken. Onze gids was een plaatselijke temeier die een ingestudeerde tekst opdraaide, inspiratie- en emotieloos. Op de eerste vraag aan het begin van de tour wist ze geen antwoord en op de tweede gaf ze een onzinnig antwoord. We hebben verder maar geen moeite meer gedaan. De mill was alleen door een klein raampje van buitenaf te zien, vond ze schijnbaar maar een oninteressant attribuut. Tuurlijk is het interessant om de enorm hoge stills in het echt te zien maar verder niks positiefs te melden. Overigens is de moderne glazen uitbreiding waar twee nieuwe stills in staan bestemd voor de distillery manager om nieuwe experimenten uit te proberen, ook (nog?) niet te bezoeken. Aan het eind kregen we in een proeflokaal naast de shop drie core range samples te proeven, zonder uitleg en met de mededeling dat shop en bar snel zouden sluiten.
De shop heeft een hoog Louis Vuitton gehalte: plastic, namaak en overpriced! BLEH.
Zondag zijn veel distillery's gesloten, gelukkig is het toch nog gelukt om twee bezoeken te regelen:
Glen Ord
In 2020 hadden we hier een leuke uitgebreide tasting en bezoek aan de mouterij geregeld. Deze dag helaas alleen een standaard tour, mede doordat de mouterij verbouwd wordt en er bij de distilleerderij een uitbreiding komt met een nieuw visitors centre (waarschijnlijk ook met hoog Johnnie Walker gehalte).
De tour werd gegeven door een vlotte tante met veel humor en kennis van zaken en onze groep was gelukkig niet erg groot (voor ons was er een grijs-op-reis groep met bejaarden uit een tourbus gerold). Tot het still house mochten er wel foto's gemaakt worden maar voorbij de washbacks moesten de telefoons opgeborgen worden in verband met 'extreem hoog explosie gevaar', zucht. Ord is een Indrukwekkende distillery met 14 stills (we kregen slechts één van de twee still houses te zien) en een productie van 11 miljoen liter. 99.99% hiervan verdwijnt helaas naar Azië.
De tour werd afgesloten met het proeven van 3 samples uit de core range, 1cl uit een plastic shot glaasje. Extra afknapper dus.
Terug naar het noorden even gestopt om buiten rond te kijken bij Dalmore, helaas in verband met verbouwingen gesloten.
Clynelish
Voor het bezoek aan Clynelish hadden we geen hoge verwachtingen. De recente uitbreiding met het moderne visitors centre en de nadruk die hiermee op Johnnie Walker werd gelegd door logo's en beeld van de 'striding man' voor de bouwwerken beloofden niet veel goeds.
Gelukkig werd dit dus gelogenstraft, de tour en tasting was juist een verademing! Eerst kregen we een soort virtuele presentatie over de geschiedenis van Clynelish en JW in de moderne uitbreiding. Toen deze eindigde verwachtten we via de bar naar de shop gejaagd te gaan worden maar tot onze grote verrassing gingen we vervolgens de distilleerderij in. En tot onze nog grotere verrassing mochten we overal foto's maken. Nadat onze gids (die duidelijk niks met JW op had
) al onze vragen had beantwoord werden we bij de bar getrakteerd op een leuke tasting met chocolade pairing. We kregen de standaard 14yo, de distillery exclusive 2019 en een JW Gold te proeven. De laatste konden we wegspoelen met highball gemaakt met dezelfde blend. In de distillery shop hebben we allemaal nog een fles van deze distillery exclusive Clynelish 2019 gescoord en omdat de winkelmedewerkster een leuke Vlaamse was waar we geen afscheid van wilden nemen hebben we ook nog alle vier een handfilled Clynelish 12yo afgenomen 
.Maandag was de terugreis naar Aberdeen maar niet zonder een tussenstop in Huntly waar we eerst in het restaurant van Duncan Taylor hebben geluncht en vervolgens door Ian Logan werden rondgeleid in hun magazijn en bottelruimte. Wat een schat aan mooie vaten hebben ze daar liggen!! Tuurlijk, ze zullen vast niet kunnen tippen aan Gordon & MacPhail maar ik zag Bowmore's en Macallan's liggen met vintages van voor de tijd dat ik (legaal) alcohol mocht drinken. Ian en Kirsty McLeod hebben ons vervolgens drie cask samples laten proeven van drie verschillende octaves. Allen vintage 2011 en rijp om gebotteld te worden. één van deze drie hebben we unaniem gekozen als onze komende festivalbotteling en mogelijk komt daar over een paar maanden nog een Octave bij zodat we twee bottelingen hebben voor de volgende editie van Whisky aan het Strand.
Aangezien we in Dornoch verbleven hebben we de meeste avonden in de Dornoch Castle bar doorgebracht en daar zijn ook de nodige heerlijke en verassende sapjes genuttigd.
Al met al was het een zeer geslaagd weekend, enige dompers waren voor ons dat we de distilleerderij van Phil&Simon Thompson niet hebben kunnen bezoeken, het bezoek aan Glenmorangie een absoluut dieptepunt was en dat we op maandag terug naar huis gingen.
Snel plannen maken voor volgend jaar!!
Mocht je nog een kandidaat zoeken voor de volgende tip, weet je me te vinden 
.
