Na wat stevige wandelingen in the Cairngorms gedurende de afgelopen dagen, op deze laatste dag voordat we weer richting Newcastle gaan, toch even de Speyside in geweest. Bij Glenallachie een handfilled gekocht en een leuk gesprek gehad met de dame van het visitors center. Uiteraard kwam het gesprek op de belachelijke prijzen die je tegenwoordig voor sommige flessen betaalt. Zij werkte al jaren voor Billie Walker, en had een flinke aanbetaling aan haar huis in Glenallachie kunnen doen, door de verkoop van een flink aantal eigen flessen. Dat gunde ik haar van harte, gezien het feit dat het personeel slechts 1x per jaar de mogelijkheid had om voor een max bedrag van 200 GBP in de eigen shop te besteden. Verder betalen zij net als wij de volle mep.
Wat is het verschil tussen Glenallachie en Glenfiddich? De grootte van het parkeerterrein.
Bij Glenallachie was ruimte voor een stuk of vier auto's. En bij Fiddich? Ach laat ook maar - snel doorgereden.Dufftown was veranderd in een ghosttown. Geen mens te bekennen. Even wat gegeten in een plaatselijk tentje en wederom een leuk gesprek aangeknoopt met de eigenaar. Dit jaar beschouwden ze als verloren. In een uur tijd waren wij de enigen in hun lunchshop.Onderweg nog wat plaatjes geschoten van Aberlour (mooi!), Speyside Cooperage en Craichellachie. Nog even het terrein op geweest bij de nostalgische "ouwe bende" van Ardmore, maar die hebben verder geen visitors center.
Kortom, voor whisky hoef je dit jaar niet naar Schotland. In oktober gaan we goed mogelijk weer, maar zoals gezegd niet voor de whisky.
