Ik speel graag advocaat van de duivel...
Enerzijds wordt hier gezegd dat er enkel iets aan de absurde maar reële prijzen kan gedaan worden indien wij als kopers stoppen die verhoogde (maar nog steeds reële) prijzen te betalen die er voor zorgen dat mensen flessen gaan flippen. Dus eigenlijk zeggen we dat de RRP van sommige flessen veel te laag ligt in vergelijking met de werkelijke waarde. Dan zit er dus eigenlijk maar 1 ding op en dat is dat de distilleries hun release prijzen (nog meer) de hoogte in jagen zodat ze de marktwaarde benaderen. En dan gaan we daar ook waarschijnlijk wel weer kritiek op hebben want dan wordt het opnieuw nog meer onbetaalbaar.
Maar anderzijds wordt er hier ook gezegd dat je de slijter niet met de vinger kan wijzen wanneer hij zélf verhoogde prijzen gaat beginnen vragen. De slijter/detailhander heeft een heel ander business model dan een investeerder: die koopt in, zet er z'n marge op en verkoopt aan de (lokale) eindconsument. Daar leeft hij van, niet - of toch in veel mindere mate - van speculatie. Doet hij dat wel dan wordt hij inderdaad gezien als geldwolf (zie voorbeeld Van Der Boog). Wat is het nu eigenlijk? Mag hij of mag hij niet?
Feit is dat je speculanten nooit gaat kunnen weren, en de distilleries werken dit mede zelf in de hand door hun "limited editions", "first editions" en weetikwatnogallemaal. Diezelfde speculanten vind je ook in de kunstwereld en op de beurs - het schoolvoorbeeld. Dat whisky één van die producten is geworden waar hevig op gespeculeerd wordt is spijtig voor ons, de genieters en de drinkers, maar het is gewoon een realiteit.
In analogie: ik verzamelde vroeger, 20 jaar geleden, NBA trading cards. Dat was toen iets wat gedaan werd hoofdzakelijk door medetieners die net als ik gek waren van NBA basketball. Hier in Europa waren er niet zo heel veel die dat deden, het was hier allemaal kleinschalig, maar het was de enige manier om aan gegarandeerd echte handtekeningen te geraken en om op die manier dichter bij onze helden te geraken. Toen ik een huis kocht 15 jaar geleden ben ik er mee gestopt maar had de meeste gelimiteerde gehouden, gewoon als aandenken want zelfs de duurste waren toen "amper" een paar honderd euro waard. Ik kijk enkele maanden geleden voor de fun eens op eBay en wat blijkt? Sommige van die kaartjes zijn meer dan 100 keer (!) meer waard geworden op die periode. Waarom? Speculanten en investeerders. Je ziet amper nog tieners die er mee bezig zijn. Vind ik het spijtig dat het vandaag niet meer is zoals vroeger? Natuurlijk, maar wat kan je er aan doen?
Oogadal schreef:Vergelijk het met de goudprijs; als die in 2018 bijvoorbeeld 10K de kilo was en die goud slijter heeft toen 100 kilo gekocht en nu, in 2021 is de kiloprijs 18K, verwacht je dan dat die goud slijter je een kilo verkoopt voor 10K + marge van 20-25%? Da’s toch compleet irreëel?? Die man heeft toch ook z’n nek uitgestoken door toen wat meer in te kopen? Dus dat risico mocht ie wel nemen, maar het plezierige dat het in waarde stijgt mag ie niet aan jou doorrekenen, omdat het jou niet de ruimte geeft om alsnog te cashen?.
Ik ben het volledig me je eens, maar in een ander topic had je 't over het feit dat IB's niet meer "op de kar kunnen springen". Neen dat klopt, want de markt is veranderd en de grondwaarde van het product is (ik zeg maar iets) vervijfvoudigd. Iemand die een tijd terug 10 kilogram goud aangekocht heeft kan deze nu inderdaad aan een veel duurdere prijs verkopen. Of 'ie die vandaag probeert te verkopen als 1 klomp van 10kg (een vat) of er wat tijd in stopt, die klomp bewerkt en ze dan in muntstukjes met een mooi embleempje op van 20g (flessen), maakt niks uit, toch? Dus waarom zou iemand in godsnaam een vat dat 'ie in x aantal jaren terug gekocht heeft nu voor dezelfde prijs aan een IB verkopen zodat niet hij maar de IB er winst kan op maken?